Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε: Συνέντευξη με τον Jan-Peter Brüning, συγγραφέα του βιβλίου Luftwaffe Gravity Knife: Weapon, Tool, Tradition

Interviews, WW2

By Pierre Kosmidis

Φωτογραφίες: © Jan-Peter Brüning, δημοσιεύονται με την άδειά του

ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ/IN ENGLISH 

Το “μαχαίρι βαρύτητας” που χρησιμοποιήθηκε κυρίως από τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις.

Ονομάστηκε “μαχαίρι βαρύτητας” γιατί με τη βοήθεια ενός μοχλού στη λαβή του, η λάμα απελευθερωνόταν με τη βοήθεια της βαρύτητας, χωρίς να απαιτούνται δύο χέρια για τη χρήση του. Κύριος σκοπός του ήταν να χρησιμοποιείται από τους αλεξιπτωτιστές για να κόβουν τις αρτάνες από το αλεξίπτωτό τους, ή ακόμα -με τη βοήθεια ενός σουβλιού στη λαβή του- να λύνουν κόμπους, ή να ανοίγουν τρύπες.

3

Η χρήση του ωστόσο δεν περιορίστηκε σε αυτά, καθώς υπάρχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες χρήσης του στο πεδίο της μάχης, σε μάχες σώμα με σώμα, όταν για την επιβίωση χρησιμοποιούνται όλα τα διαθέσιμα μέσα.

Περισσότερα από 350.000 τεμάχια κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια του Πολέμου, ενώ με ελάχιστες παραλλαγές, χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από το γερμανικό στρατό, ενώ στους συλλεκτικούς κύκλους ένα αυθεντικό μαχαίρι σε λειτουργική κατάσταση και με λίγες φθορές στο μηχανισμό ή τη λάμα του, αποτελεί ένα “ιερό δισκοπότηρο”.

Η μεγάλη ζήτηση βέβαια έχει δημιουργήσει και μια σειρά απομιμήσεων, οι οποίες εύκολα μπορούν να ξεγελάσουν όποιον δε γνωρίζει τις λεπτομέρειες εκείνες που ξεχωρίζουν το γνήσιο “μαχαίρι βαρύτητας”.

Unbefnannt

Το www.ww2wrecks.com απευθύνθηκε στον Jan-Peter Brüning, ο οποίος πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του “Luftwaffe Gravity Knife: Weapon, Tool, Tradition”.

Το βιβλίο του Jan-Peter Brüning κυκλοφορεί στα αγγλικά και αποτελεί την πιο πλήρη καταγραφή της ιστορίας του “μαχαιριού βαρύτητας”, αλλά και τον ακριβέστερο οδηγό για όποιον θα ήθελε να το αποκτήσει ή να επισκευάσει κάποιο που έχει ήδη στη συλλογή του.

FB

Με το βιβλίο του “Luftwaffe Gravity Knife: Weapon, Tool, Tradition” o Jan-Peter Brüning όχι μόνο καλύπτει ένα σημαντικό κενό στη διεθνή βιβλιογραφία, αλλά παράλληλα φέρνει στο φως όλη την ιστορία των “μαχαιριών βαρύτητας”, δίνοντας έτσι στους ερευνητές, τους συλλέκτες και τους φιλίστορες ένα μοναδικό εργαλείο γνώσης.

finback alu copy

Ποια ήταν η έμπνευσή σας για την έρευνα της ιστορίας των μαχαιριών βαρύτητας;

Μεγάλωσα στην Ανατολική Γερμανία τη δεκαετία του 1980, όπου οι αλεξιπτωτιστές ήταν ουσιαστικά αυτό που σήμερα αποκαλούμε “Ειδικές Δυνάμεις”.

Ο πατέρας μου μού είχε πει είπε κάποιες εντυπωσιακές ιστορίες των αλεξιπτωτιστών που είχε συναντήσει.

Από τότε ήθελα να γίνω κι εγώ αλεξιπτωτιστής,  όπως και έγινε το 1998 ως αξιωματικός με τη Fallschirmjägerbatallion 314.

Ο συγγραφέας
Ο συγγραφέας Jan-Peter Brüning

Ένα κομμάτι εξοπλισμού που έλαβα ήταν το μαχαίρι βαρύτητας (Gravity Knife – Kappmesser).

Διανέμονται μόνο στους αλεξιπτωτιστές (και τα πληρώματα των αρμάτων μάχης), οπότε κάθε φορά που βρισκόμασταν μεταξύ των υπόλοιπων στρατιωτών και έβλεπαν αυτά τα μαχαίρια, πάντα αισθάνονταν ζήλια.

Το μαχαίρι ήταν βαρύ και μεγάλο, αλλά το αγάπησα και άρχισα να “σκάβω” λίγο βαθύτερα στην ιστορία του.

Αυτό έγινε όταν διαπίστωσα ότι άρχισε να παρέχεται ως στρατιωτικός εξοπλισμός το 1937 – ο σχεδιασμός του μάλιστα δεν άλλαξε σχεδόν εδώ και 65 χρόνια.

O sygg
Ο συγγραφέας Jan-Peter Brüning

Ήθελα να αποκτήσω ένα, αλλά ήταν ακριβό, γι ‘αυτό αγόρασα ένα σπασμένο και προσπάθησα να λάβω πληροφορίες για το πώς να το επιδιορθώσω με τμήματα από το σύγχρονο μαχαίρι που είχα.

Τότε γνώρισα τον Cpt (ret) Mack Pattarozzi, συγγραφέα του πρώτου βιβλίου για τα μαχαίρια βαρύτητας της Luftwaffe. Μου έδωσε συμβουλές κι εγώ από την πλευρά μου τον βοήθησα με τη μετάφραση κάποιων γερμανικών εγγράφων για το βιβλίο του.

Με τα χρόνια, έχω επισκευάσει πολλά από αυτά τα μαχαίρια, μια διαδικασία που έγινε χόμπι.

Κάθε μαχαίρι λέει μια μικρή ιστορία, αλλά όταν το καθαρίζω και το επιδιορθώνω, τότε είναι που αποκαλύπτεται όλο το παρελθόν του. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο αναζήτησα την ιστορία αυτών των μαχαιριών.

Πάντοτε μου άρεσαν τα μαχαίρια και αποφάσισα κάποια στιγμή ότι αυτό που ήθελα ήταν να διατηρηθεί αυτό το μέρος της στρατιωτικής ιστορίας  για τις μελλοντικές γενιές.

Στην πραγματικότητα το μαχαίρι ήταν το μόνο αντικείμενο που δόθηκε στους Fallschirmjäger (Γερμανούς αλεξιπτωτιστές), το οποίο επιβιώνει από τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο στις μέρες μας, με μικρές τροποποιήσεις, κυρίως στα υλικά κατασκευής του.

Ήταν δύσκολο να αποκτήσετε όλες αυτές τις λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τους κατασκευαστές που έχουν πτωχεύσει πριν από 50 ή περισσότερα χρόνια; Λάβατε βοήθεια από άλλους ειδικούς;

Ήταν πραγματικά δύσκολο να αποκτήσω όλες αυτές τις πληροφορίες. Σίγουρα είχα ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι του Mack Pattarozzi – είμαι Γερμανός που ερευνά την ιστορία ενός γερμανικού στοιχείου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πήγα στο Ομοσπονδιακό Αρχείο για να επιθεωρήσω όλους τους κανονισμούς της Luftwaffe και πραγματικά βρήκα μερικές πολύτιμες πληροφορίες που απλά είχαν παραμείνει άγνωστες σε όλους τους   άλλους ερευνητές μέχρι τώρα.

Ήρθα σε επαφή με έναν άνθρωπο που γνωρίζει εις βάθος τη γενεαλογία στο Solingen, ο οποίος συνέβαλε πολύ σημαντικά στην αναβίωση της ιστορίας των οίκων κατασκευής μαχαιριών βαρύτητας SMF και Paul Weyersberg.

23167702_1573077602812125_3637375566706571468_n

Πήγα στην περιοχή Steinbach για να επιθεωρήσω κάποιες παλιές εγκαταστάσεις των οίκων F & A Helbig και Malsch & Ambronn και όταν συναντήθηκα με τον τωρινό ιδιοκτήτη των κτιρίων που στεγαζόταν ο οίκος F & A Helbig εξεπλάγη τόσο όταν με είδε να περπατάω γύρω από εκεί παίρνοντας φωτογραφίες – παραλίγο να με χτυπήσει – αλλά μετά από κάποιες εξηγήσεις για αυτό που έκανα έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το θέμα και μου έδωσε ελεύθερη πρόσβασηστους χώρους και επιπλέον ζήτησε ένα αντίτυπο του βιβλίου μου.

Η καλύτερη ιστορία είναι πώς βρήκα την εγγονή του Ernst Stöcker, πρώην ιδιοκτήτη της SMF και θεωρούμενου ως “πατέρα των μαχαιριών βαρύτητας”, στις ΗΠΑ.

Βρήκα ένα ενδιαφέρον απόσπασμα σε ένα βιβλίο που γράφτηκε από γερμανό βετεράνο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος είχε μεταναστεύσει στις ΗΠΑ ττη δεκαετία του 1950:

“Ο παππούς Stöcker είχε ένα μεγάλο εργοστάσιο μαχαιροποιίας στο Solingen με περίπου 100 εργαζόμενους”, έγραφε.

Τζάκποτ! σκέφτηκα. Είχα το όνομα του συγγραφέα του βιβλίου και την πληροφορία ότι ήταν ο παππούς της συζύγου του. Βρήκα τη διεύθυνση της οικογένειας στην περιοχή της Βαλτιμόρης και έγραψα μια παλιομοδίτικη επιστολή …. όχι e-mail, ούτε WhatsApp, αλλά μια παραδοσιακή χειρόγραφη επιστολή.

Unbenannt

Δύο εβδομάδες αργότερα το τηλέφωνό μου χτύπησε και μιλούσα με τον άνθρωπο που είχε υπηρετήσει στην Luftwaffe και είχε ακόμα το μαχαίρι βαρύτητας του Β’ Παγκοσμίου. Έτσι έλαβα μια φωτογραφία του Ernst Stöcker και μερικές πολύτιμες πληροφορίες.

Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για τους διαφορετικούς τρόπους που έλαβα όλες αυτές τις πληροφορίες, φωτογραφίες, γνώσεις κ.λπ. Ακόμα και σήμερα συνεχίζω να αναζητώ νέες πληροφορίες και σχεδιάζω ήδη την 3η έκδοση του βιβλίου μου.

Πόσα μαχαίρια βαρύτητας κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου;

Αυτό είναι πραγματικά δύσκολο να πω, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα αρχεία με ακριβείς αριθμούς ανά οίκο κατασκευής μαχαιριών βαρύτητας. Στο βιβλίο μου έκανα έναν υπολογισμό, βασισμένο στον αριθμό των όσων υπηρετούσαν ως αλεξιπτωτιστές, τα πληρώματα της Luftwaffe και τα στρατεύματα του των ορεινών καταδρομέων (Ski-Jäger που έλαβαν αυτά τα μαχαίρια το 1944), καθώς και άλλα διαθέσιμα στοιχεία και πρόσθετες πληροφορίες.

Το αποτέλεσμα του υπολογισμού μου δείχνει ότι τουλάχιστον 350.000 μαχαίρια κατασκευάστηκαν και δόθηκαν για χρήση μεταξύ του 1937 και του 1945. Ένας επιπλέον, άγνωστος αριθμός μεταπολεμικών μαχαιριών κατασκευάστηκε για τον Ανατολικό και Δυτικογερμανικό στρατό μεταξύ 1958 – 1968.

offs
Ο συγγραφέας Jan-Peter Brüning

Τα μοντέλα της Δυτικής Γερμανίας είναι πανομοιότυπα με τα μοντέλα του 1943-1945. Το βιβλίο μου δείχνει τις μικροσκοπικές λεπτομέρειες που πρέπει να αναζητήσει ένας συλλέκτης για να βεβαιωθεί ότι αγοράζει ένα πραγματικό μαχαίρι του Β’ Παγκοσμίου και όχι ένα μεταπολεμικό.

Έτσι, αυτά τα μαχαίρια δεν είναι τόσο σπάνια όσο θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί, αλλά όλοι θέλουν ένα, γεγονός που τα καθιστά συλλεκτικά και συνεπώς ακριβά!

Ποιο μοντέλο είναι το πιο σπάνιο και γιατί;

Υπάρχουν μερικοί σπάνιοι τύποι αυτού του μαχαιριού.

Ο ελαφρώς εκπαιδευμένος συλλέκτης θα απαντούσε σε αυτή την ερώτηση λέγοντας: Η έκδοση SMF τύπου II. Αυτό είναι κατά το ήμισυ αληθές, καθώς όλα τα πρωτότυπα δείγματα αυτού του τύπου είναι μεταπολεμικά πρωτότυπα για στρατιωτικές δοκιμές που διεξήχθησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1950.

Υπάρχει μια άλλη έκδοση του πρωτοτύπου στο βιβλίο μου, το οποίο θεωρώ ακόμα πιο σπάνιο – ένα μαχαίρι τύπου ΙΙ με μεταλλική κεφαλή που έχει σχήμα ακριβώς όπως τα μαχαίρια τύπου IV του 1970/1980.

Υπάρχουν και άλλα σπάνια μεταπολεμικά μαχαίρια ειδικά από τον Steinbach και τον Leegebruch στην Ανατολική Γερμανία, αλλά πιστεύω ότι ο συλλέκτης θα προτιμούσε να επικεντρώνεται στα δείγματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το εγχειρίδιο επισκευής μαχαιριών βαρύτητας
Το εγχειρίδιο επισκευής μαχαιριών βαρύτητας

Μιλώντας για τα μαχαίρια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – τα δείγματα της F & A Helbig είναι αρκετά σπάνια ειδικά, εκείνα με τη σφραγίδα του επιθεωρητή αποδοχής 5 στη λεπίδα. Τα μαχαίρια Weyersberg με το σήμα κατασκευαστή στη λεπίδα, καθώς και κάθε άλλο μοντέλο που μπορεί να θεωρηθεί ως «μεταβατικό» Weyersberg  (τα πρώτα του τύπου II με ανόμοια χαρακτηριστικά), καθώς και τα μαχαίρια  SMF με την ύστερη σφραγίδα  “S” είναι αρκετά σπάνια.

Μόλις πρόσφατα διαπίστωσα ότι μερικά από τα σπανιότερα δείγματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ανήκουν στην ομάδα των μαχαιριών που παράγονται το 1942 και αποτελούνται από ένα μείγμα από ανοξείδωτο και ανθρακούχο χάλυβα.

Προφανώς ο ανοξείδωτος χάλυβας άρχισε να γίνεται σπάνιος και έτσι η Διεύθυνση Εξοπλισμού της Luftwaffe άλλαξε τις προδιαγραφές από όλους τους ανοξείδωτους χάλυβες σε ανθρακούχο χάλυβα. Γνωρίζω μόνο 2 μαχαίρια SMF και 2 Weyersberg από αυτή την ομάδα που περιελάμβανε μια λεπίδα ανθρακούχου χάλυβα που στερείται της σφραγίδας “ROSTFREI” (ανοξείδωτο). Αυτά είναι εξαιρετικά σπάνια καθώς και τα πρώτα μοντέλα SMF από το 1937 με τη λεγόμενη σφραγίδα αποδοχής “Weimar Eagle”.

Τι πρέπει να αναζητήσει ένας δυνητικός αγοραστής, προκειμένου να αποφύγει απομιμήσεις;

Οι καρφίτσες χαλκού, οι αριθμοί συναρμολόγησης που λείπουν και η οπή στη βάση της λεπίδας είναι απόλυτα απαγορευμένες και εύκολο να εντοπιστούν. Αλλά υπάρχουν πραγματικά καλά αντίγραφα στην αγορά, τα οποία είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσει κάποιος που δε γνωρίζει τι πρέπει να κοιτάξει – πάντα ελέγχει, αν η μεταλλική κεφαλή αποτελείται από 2 (πρωτότυπο) ή 4 (ψεύτικο) μέρη, αν το άνοιγμα ακίδων στερείται της οπής και όλοι οι αριθμοί σε όλες τις συναρμογές ταιριάζουν, τότε έχετε ένα από αυτές τις απομιμήσεις.

Ασκήσεις ταχείας καθόδου από ελικόπτερο
Ασκήσεις ταχείας καθόδου από ελικόπτερο, στις οποίες συμμετείχε ο συγγραφέας

Πού μπορεί κάποιος να αγοράσει το βιβλίο σας;

Όποιος θέλει το βιβλίο μου μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου μέσω e-mail jpbruening [at] yahoo [dot] de

Εκτός από το βιβλίο σας, παράγετε επίσης κάποια καλής ποιότητας αξεσουάρ για μαχαίρια βαρύτητας. Πείτε μας περισσότερα για αυτά τα αντικείμενα και πώς μπορεί κάποιος να τα αποκτήσει;

Ξεκίνησα το 2010 γράφοντας το δικό μου εγχειρίδιο επισκευής, το οποίο προσφέρω σε όλους όσους θέλουν να επισκευάσουν το μαχαίρι του μόνοι τους.

Κορδόνι
Κορδόνι

Το κουτί και το κορδόνι είναι αντίγραφα των αντίστοιχων που δίνονταν μαζί με τα μαχαίρια κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα φωτογραφικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι όλα τα μαχαίρια παραδόθηκαν από τον κατασκευαστή σε κουτί από χαρτόνι.

Κουτί
Κουτί

Αντίθετα τα κορδόνια χρησιμοποιήθηκαν επίσης για να εξασφαλίσουν για παράδειγμα το πιστόλι φωτοβολίδων. Οι αλεξιπτωτιστές συχνά έφτιαχναν τα δικά τους κορδόνια από αρτάνες αλεξίπτωτων, ή ακόμα και από κορδόνια αρβυλών.

Εκτός από αυτό παρέχω επίσης Πιστοποιητικά Αυθεντικότητας για όσους ενδιαφέρονται να πιστοποιήσουν το μαχαίρι της συλλογής τους.

Πιστοποιητικό Αυθεντικότητας
Πιστοποιητικό Αυθεντικότητας

Πείτε μας μια ιστορία σχετικά με τα μαχαίρια βαρύτητας που σας εντυπωσίασε περισσότερο, είτε στο πεδίο της μάχης είτε αλλού;

Καθώς ήταν λίγο αργά για να μιλήσω με τους βετεράνους για το μαχαίρι, άρχισα να ψάχνω για έγγραφα και βιβλία που γράφτηκαν από βετεράνους του Πολέμου που περιγράφουν τη χρήση του μαχαιριού και ήμουν αρκετά τυχερός, καθώς εντόπισα μερικές εκπληκτικές μαρτυρίες του πολέμου.

Καθώς μιλάμε για ένα μαχαίρι θα πρέπει να είναι προφανές ότι δεν χρησιμοποιείται μόνο για να απλώσει το βούτυρο σε ένα κομμάτι ψωμιού ή να κόψει αρτάνες αλεξίπτωτων ή ζώνες ασφαλείας των αεροσκαφών.

Ωστόσο, εντόπισα διάφορες ιστορίες που περιγράφουν καταστάσεις μάχης σώμα με σώμα με το μαχαίρι, το οποίο δεν ήταν μόνο ένα εργαλείο διάσωσης αλλά ένα πραγματικό όπλο επιβίωσης που χρησιμοποιήθηκε για να σκοτώσει τους αντιπάλους στη μάχη.

Μαχαίρι Γερμανού αλεξιπτωτιστή που μετείχε στην επιχείρηση Merkur, τη Μάχη της Κρήτης, με σκαλισμένη λαβή "CHANIA V 1941". To "V" σημαίνει 5ος μήνας, δηλαδή Μάιος του 1941.
Μαχαίρι Γερμανού αλεξιπτωτιστή που μετείχε στην επιχείρηση Merkur, τη Μάχη της Κρήτης, με σκαλισμένη λαβή “CHANIA 20 V 41”. To “V” σημαίνει 5ος μήνας, δηλαδή Μάιος του 1941.

Έχω συμπεριλάβει όλες αυτές τις μαρτυρίες στο βιβλίο μου. Σήμερα, 73 χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για πρώτη φορά σε όλο τον κόσμο συλλέκτες μπορούν να μάθουν με απόλυτη ακρίβεια πώς χρησιμοποίησαν οι στρατιώτες της εποχής εκείνης τα μαχαίρια για να ολοκληρώσουν την αποστολή τους, ή απλά για να επιβιώσουν.

 

Contact the author: jpbruening [at] yahoo [dot] de