Pierre Kosmidis

Ο Jean-Louis Roba είναι ένας καταξιωμένος συγγραφέας 120 βιβλίων σχετικά με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ένα από τα πρώτα έργα του είναι το βιβλίο “Οι Γερμανοί στο Αιγαίο” (Τόμος 1), σχετικό με την κατάληψη των ελληνικών νησιών από τον γερμανικό στρατό το 1941, αλλά και την καθημερινότητα της Κατοχής, ένα θέμα με το οποίο ελάχιστοι είχαν ασχοληθεί, όταν εκδόθηκε το βιβλίο αυτό το 1987, μετά από έρευνα 10 ετών.

 

READ THE ENGLISH VERSION HERE: The Germans in the Aegean, 1941-45: Author Jean-Louis Roba on his acclaimed book

 

LA VERSION EN FRANÇAIS: Les Allemands en Egée – L’ auteur Jean-Louis Roba parle de l’occupation 1941-45

Το Αιγαίο Πέλαγος βρίσκεται έχει ιδιαίτερη γεωπολιτική αξία κατά το Β’ Παγκόσμιο:

Είναι μια “γέφυρα” που ενώνει τον αραβικό κόσμο, την ουδέτερη Τουρκία, τα Στενά που συνδέουν τη Μαύρη Θάλασσα με τη Μεσόγειο και παράλληλα βρίσκεται στο περίφημο «δρόμο των Ινδιών» της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Για χρόνια, η περιοχή του Αιγαίου θα ξεχαστεί στα ανακοινωθέντα των δύο στρατοπέδων. Το Αιγαίο ωστόσο, θα αποτελέσει το σκηνικό για σημαντικά γεγονότα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Το Αιγαίο θα είναι πεδίο μαχών, μια περιοχή στο έλεος της άμπωτης και της πλημμυρίδας των στρατευμάτων στην Αφρική.

Ποιο ήταν κίνητρο για να γράψετε το βιβλίο σας για τους Γερμανούς στο Αιγαίο;

Το έγραψα απλά επειδή κανένας άλλος δεν είχε ασχοληθεί με το θέμα αυτό μέχρι το 1987, όταν και εκδόθηκε, μετά από πολυετή έρευνα.

Ο γερμανός σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτσογκ, τότε ακόμη σε μεγάλο βαθμό άγνωστος, γύρισε την ταινία “Lebenszeichen” στα τέλη της δεκαετίας του ’60, στην οποία περιέγραψε την ζωή  τριών Γερμανών στρατιωτών στην Κω.

Περισσότερο ψυχολογικό δράμα παρά ιστορική εξιστόρηση,η ταινία τελείωνε με την κάθοδο στην παράνοια ενός από αυτούς τους άνδρες, ενός «αλεξιπτωτιστή που τραυματίστηκε στην Κρήτη.”

Μια σύντομη έρευνα με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι κανείς δεν είχε γράψει ένα βιβλίο για την καθημερινή ζωή στο Αιγαίο κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής 1941-1945.

 

Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς, ο τομέας αυτός της Μεσογείου έπεσε σε πλήρη λήθη.

Μετά από δέκα χρόνια ερευνών κατάφερα να συγκεντρώσω πολλές πληροφορίες για την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και έπρεπε να περιορίσω αυτή τη μελέτη στα νησιά του Αιγαίου που είχαν καταληφθεί από τα γερμανικά στρατεύματα.

Ο τίτλος είναι πράγματι η τέλεια περίληψη του περιεχομένου του βιβλίου.

Παρά τις πολλές επισκέψεις μου στην Ελλάδα, μπορώ να εκφράσω τη λύπη μου για τη σιωπή και την κακή θέληση κάποιων Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων.

Αρκετά κρατικά ιδρύματα και οι υπάλληλοί τους, περιχαρακώθηκαν πίσω από πραγματικούς ή προσχηματικούς κανονισμούς, προκειμένου να μην μου δώσουν σημαντικό αρχειακό υλικό και έγγραφα.

Αν οι αναγνώστες σπεύσουν να με “κατηγορήσουν” για μια φαινομενικά “γερμανική” αντίληψη των πραγματικών περιστατικών, πρέπει να καταλάβουν ότι αυτή η οπτική γωνία έχει επιβληθεί από μια χούφτα ανάξιων Ελλήνων δημόσιων υπάλλήλων, οι οποίοι σίγουρα θα είναι οι πρώτοι που θα εντοπίσουν την “προκατάληψη”.

Έχετε γράψει πολλά βιβλία σχετικά με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τι είναι τόσο ενδιαφέρον σε αυτή την ιστορική περίοδο;

Έχω συγγράψει 120 βιβλία μέχρι σήμερα. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι το τελευταίο μεγάλο γεγονός που ένωσε τους Ευρωπαίους.

Ποια είναι τα τρέχοντα έργα σας;

Γράφω όσα βιβλία μπορώ, πριν πεθάνω. Τρία χειρόγραφα θα δημοσιευθούν προσεχώς.

Ποια είναι η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία που γράψατε και για ποιο λόγο;

Τα πάντα έχουν μια αξία. Κάθε μαχητής είναι σεβαστός. Το καλύτερο βιβλίο μου είναι για τον Lucien Lippert, ένα διοικητή της Λεγεώνας της Βαλονίας. Η βιογραφία επίσης της αεροπόρου Mariana Dragescu την οποία συνάντησα στο Βουκουρέστι.

Γιατί πιστεύετε ότι υπάρχει ενδιαφέρον σήμερα για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο;

Επειδή ανακαλύπτουμε σήμερα (είμαστε στο τέλος του πολιτισμού) ότι μόνο δύο άνδρες θα μπορούσαν να κάνουν την Ευρώπη:

Ο Ναπολέων και ο Χίτλερ. Χιλιάδες βιβλία έχουν γραφτεί για τους δύο. Ακόμα και η συλλογή των militaria μπορεί να συνοψιστεί στις δύο αυτές περιόδους: Tη Δεύτερη Αυτοκρατορία (Ναπολεόντεια περίοδος) και 3ο Ράιχ (Περίοδος Β’ ΠΠ).

Ποιo είναι το μήνυμά σας στη νεότερη γενιά; Ποτέ μην ξεχνάτε;

Ο πολιτισμός μας αλλάζει.

Είμαστε στο 1452, το έτος πριν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Η πλειοψηφία των νέων, δεν έχει καμία αντίληψη της ιστορίας.

Είναι το «Best of the Worlds» του Huxley ή  το «1984» του Όργουελ. Δεν έχω κανένα μήνυμα για τη νέα γενιά.

Τι μπορούν να ξεχάσουν, αφού δεν έμαθαν ποτέ τίποτα;

Οι νέοι ερευνητές, λάτρεις της ιστορίας είναι, δυστυχώς, πολύ λίγοι.